Deze commissie omvat, naast de predikanten, gemeenteleden die zich op enigerlei wijze bezighouden met de opzet en de invulling van de erediensten.
Dit betreft onder meer:
- bezinning op inhoud en vorm van alle erediensten
- het opstellen van een kerkelijk jaarplan voor de erediensten (o.a. preekbeurten, onderwerpen, avondmaalsvieringen)
- de coördinatie en instandhouding van alle aan de kerkdiensten meewerkende groepen zoals kindernevendienst, tienerkerk, diaconaat, predikanten, koster en organisten.
Om niet te vergeten
De afgelopen tijd bereikte ons in de Commissie Vieren de vraag of er niet permanent een herdenkingsplek voor overledenen in de Koepelkerk kan komen, zoals in veel andere kerkelijke gemeenten. Nu kennen we de dooprol, waarom niet ook zichtbaar aandacht voor degenen die ons ontvallen?
Nu hebben we gekozen voor een plek vlakbij de ingang van de kerk, om daar op de zondag dat iemand herdacht wordt een steen bij te leggen, met de naam en de data van geboorte en sterven.
Waarom een witte steen? Een steen heeft sowieso iets eeuwigs, denk aan de grafstenen op begraafplaatsen, maar in de kerk denken we ook aan de woorden van de Heer uit Openbaring 2: 7 ‘Wie overwint zal Ik van het verborgen manna geven, en ook een wit steentje met een nieuwe naam, die niemand kent behalve hij, die hem ontvangt`. Wat dat betekent?
Manna was het brood-voor-onderweg tijdens de woestijntocht van Israël, brood uit de hemel wijst erop dat God niet wil dat er honger wordt geleden op de weg door het leven op weg naar het nieuwe, beloofde land. En dat witte steentje- in het oude Griekenland kregen winnende atleten een krans en een witte steen met naam, als een medaille. Zo`n ereteken ontvangen de mensen-van-God volgens de Bijbeltekst, maar dan met een nieuwe naam…
Een naam staat voor wie je bent, je identiteit, zie ook het gedicht van Neeltje Maria Min:
Mijn moeder is mijn naam vergeten
Mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
Dat de Heer ons een nieuwe naam wil geven, bewijst ook dat Hij ons als fonkelnieuw wil doen herleven. In de ogen van God en voor medemensen. Omdat ieder mensenleven vanuit onszelf misschien wel iets onvoltooids heeft, omdat er altijd wel meer in ons zat/ zit dan wij van onszelf en anderen zien, omdat wij onze bedoelingen, verlangens en dromen niet altijd bereiken of waarmaken. God haalt dat wel bij ons boven, het liefst in het hier en nu, zeker in die nieuwe wereld van Hem. En daarom een nieuwe naam die wij als aard-mensen nog niet kennen …
We hopen dat u geregeld bij de herdenkingsplek in de Koepelkerk stilstaat. En dat de naasten van hen die ons ontvallen, erin bevestigd worden dat wij niet zomaar willen vergeten.